حقارت نمایندگان مجلس

وقتی قلم ها از بیان آنچه رخ داده عاجزند» الآن معنای این کلمه را در ت خوب میتوان فهمید. نمایندگان ملت ایران را خوب بشناسید همان ها که با رانت و پول بر مسند قدرت تکیه زده اند و به ریش ملت قاه قاه میخندند.

داریوش سجادی:

آقایان نسبتا محترم!
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی!
حضرات کُنگرسمن»!
دور از جان تان نمایندگان یک ملت اید و موظف به رعایت استعلای شان ایرانیانید!
اعاظم عزیز
آنی که با دیدنش تا این اندازه به وجد آمده اید آنجلینا جولی» نیست! فدریکو موگرینیه!
گیریم آنجلینا جولی هم بود. شان شما اجل از آن است تا با دیدن یک زن اجنبی تا این اندازه از خود بی خود شده و برای عکس یادگاری گرفتن با آن علیا مخدره (!) تا این اندازه بی تابی کنید و دست از پا نشناسید!
باز جای شکر دارد که رابطه ایران و آمریکا خصمانه است و گرنه استبعادی نداشت در صورت حضور ترامپ با همسر و دختر خانم مربوطه اش در پارلمان ایران، عن قریب واحد سی سی یو» در پارلمان ایران لازم الاحداث می شد!
نمایندگان محترم!
جلوس بر کرسی نمایندگی مجلس شرایط احراز دارد و اولینش بزرگی و بزرگ منشی است.
متاسفانه وقتی با رانت بی بی سی» رای بیآورید گریزی از طعنه لسان الغیب نیز نخواهید داشت که:
تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف
مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی

پرستو مروجی:

 آفرین به غیرت و نجابتتان.‌ خیالمون راحت شد وقتی این عکس رو دیدیم. خیلی مقتدرانه از حقوق ما ایرانی ها دفاع میکنید
شما عکاسان حرفه ای هستید یا زن ندیده اید!! یا بلوند ندیده اید!!! یا پیروز میدان شدین و از فرط شوق به وجد امده اید که نیشتان تا بناگوش باز است.
اونجا منکرات نداره!!! آقای محترم چه نسبتی با هم دارین!! توضیح این نسبت داشتن ها فقط برای ما ته ژن هاست نه شما ژن خوب ها‌. والام.‌
✅ من یک زن هستم و میدونم الان موگرینی تو دلش،چی میگه:( ی مشت.بووووووق) شرم آوره آقایان.
موگرینی خانووم! اینجا که اشکت در نیامد برای حقوق.ولی شکر که یک دل سیر به ریش ملت ایران خندیدی با این مشنگ های بلوند ندیده

دکتر مجتبی رضاخواه:

آگوست سال ۲۰۱۲ وارد آمریکا شدم. چند هفته از شروع ترم گذشته بود که اعلام کردند قرارست اوباما، رییس جمهور وقت آمریکا در شهر ما، گلدن، سخنرانی کند.

نه هوس سلفی گرفتن با اوباما به سرم زد و نه به مخیله‌ام خطور کرد که در جلسه سخنرانی‌اش شرکت کنم. سال گذشته هم ترامپ در زمان تبلیغات ریاست جمهوری به شهر ما آمد ولی در جلسه سخنرانی‌اش هم شرکت نکردم.

دلیلش هم واضح است: در شأن خودم نمی‌دیدم که با مقامات ی آمریکا عکس بگیرم. البته اگر هم عکس می‌گرفتم، اشتباهی شخصی مرتکب شده بودم و طبیعتاً به عنوان نماینده مردم ایران این کار را نکرده بودم.

امروز که تصاویر اشتیاق نمایندگان مجلس برای عکس گرفتن با موگرینی را دیدم، گویی غمی در گلویم سنگینی می‌کند. اگر صف‌های کیلومتری مردم شوروی پشت درب رستوران مک‌دونالد در زمان مذاکرات گورباچوف و ریگان، روسای جمهور شوروی و آمریکا، نشانگر حقارت مردم شوروی در برابر فرهنگ آمریکایی بود، علاقه نمایندگان مجلس برای سلفی گرفتن با موگرینی نشانه چیست؟؟!

تا چندی پیش سطح توقعمان از نمایندگان مجلس این بود که در برابر تحریم‌های جدید مصوب کنگره آمریکا چاره‌ای بیندیشند. لیکن پس از دسته‌گل‌های اخیرشان، از این نگرانم که نکند فردا مرتکب افتضاح بزرگتری شوند؛ توقع داشتن که جای خود.

قرار بود نمایندگان مجلس عصاره فضایل ملت باشند و برای حل مشکلات مردم تلاش کنند؛ لیکن در حال حاضر خود بخشی از مشکلند. یک روز بینی افسر وظیفه را می‌شکنند و روزی دیگر عزت‌مان را حراج می‌کنند!

  البته یکی از نمایندگان مجلس امروز رسما عذرخواهی کرده است. اما چه فایده که آبرویمان رفت.

در انتخاب هایمان بیشتر دقت کنیم.